فلسفه سیاسی علاّمه سید حیدر آملی

علامه سید حیدر آملی، در شمار اندک فیلسوفان و اندیشمندان مشهوری است که شرح زندگی علمی  سیاسی خویش و تفصیل آثار و تألیفات و ترتیب زمانی نگارش آنها را خود، به قلم آورده است. وی در سال 720 ه. ق در آمل به دنیا آمد و مدت سی سال تحصیلات خویش در منقول و معقول را در شهرهای آمل، خراسان، استرآباد و در نهایت اصفهان، ادامه داد. وی بعد از باز گشت از اصفهان می‏گوید: زمانی که از اصفهان به آمل باز گشتم، به خدمت پادشاه عادل فخرالدوله، فرزند ملک سعید مرحوم شاه کیخسرو در آمدم. او مرا به کرامت و جلالت اختصاص داد و مرا از نزدیکترین یاران و از ندیمان خویش قرار داد. سپس از اخص خواص و در نهایت، از بزرگترین نواب(و وزیران) او شدم. سید در سن سی سالگی دستخوش بحران معنوی می‏شود و با کناره‏گیری از مناصب دربار حاکم طبرستان، خرقه درویشی بر تن و ابتدا به جوار الهی هجرت رفته و در مجاورت مکه معظمه و مدینه منوره سکنی می‏گیرند. تصمیم به اقامت دارد؛ اما کسالت و مرضی که بر او عارض می‏شود، وی را وادار به هجرت به سوی عتبات عالیات در عراق کرده و مدت سی سال در آنجا رحل اقامت می‏افکند و آن طور که خود نگاشته است؛ تا سن 63 سالگی در نجف اشرف بوده در این مدت، حدود چهل رساله و کتاب عربی و فارسی را به نگارش در آورده است. چون تفصیل شرح حال خود نگاشته وی در مقدمه «نص النصوص» و «تفسیر المحیط الاعظم»آمده است به همین مختصر بسنده می‏شود.